บ่วงอคิน

“มาหาฉัน”

เขาย้ำสั่งอีกครั้ง มือเรียวบางค่อย ๆ ยกขึ้นแตะทำท่าจะดึงสายรัดเอวออก

“ไม่ต้องถอด” 

มือที่แตะปมผ้าคาดเอวหยุดชะงัก ดวงตากล้ากึ่งกลัวเงยมองเจ้าของเงินก้อนโต

มุมปากได้รูปจุดยิ้มเบาบาง มองเผิน ๆ คงไม่รู้ว่าเขายิ้ม 

“ความเปิดเผย บางครั้งมันก็ลดความน่าสนใจ” 

“...”

“ฉันอยากเห็นเธอยับเยินในมือฉัน”